Jako rodz¬ce zawsze musimy mieć skrzydła wystarczająco duże, aby otoczyć nimi dzieci i osłonić je przed krzywdą czy bólem.

ZDOBYTA IV

ANIA

Przez wiele tygodni pochłonięta byłaś opieką nad Łukaszem i nic poza tym się nie liczyło. Nie potrafiłaś już normalnie funkcjonować bez jego obecności w twoim życiu. Po powrocie ze szpitala wasze życie wraca do normy. Łukasz powoli zaczyna trening, bo wskutek choroby stracił kilka kilogramów i musi rozpocząć trening wcześniej niż koledzy, z którymi zdobył III miejsce Mistrzostw Polski w ubiegłym sezonie.

Nie masz serca go budzić, gdy kompletnie wyczerpany zasypia na twoim łóżku i właściwie nie mając innego wyboru pozwalasz mu spędzić noc w twojej sypialni. Kładziesz się tylko obok i nawet nie rejestrujesz, kiedy Łukasz się rozbiera i przytula do twoich pleców. Budzisz się w jego ramionach przytulona do gorącego, nagiego ciała. Czerwienisz się jak tylko zdajesz sobie sprawę z sytuacji, ale wcale się nie odsuwasz, bo jest ci bardzo przyjemnie. Twój towarzysz głaszcze twoje ramię i unosi się tak żeby móc cię pocałować w usta.

- Mógłbym zawsze się tak budzić – jego uśmiech miesza ci w głowie, a usta sunące po szyi blokują myślenie. Nie protestujesz, gdy przewraca cię na plecy i podpierając się na przedramionach kładzie się na tobie. Całuje cię jak nigdy wcześniej. Pierwszy raz doświadczasz ogromu jego pożądania i pasji, jaką wkłada w pocałunki. Uczucia, jakie cię zalewają i reakcje twojego ciała są dla ciebie tak nowe i zawstydzające, że jednocześnie chcesz go całować i uciec. Jęczysz, gdy dotyka przez materiał twoich napiętych piersi i każesz mu przestać odsuwając się na bezpieczną odległość.

- Przepraszam. Zagalopowałem się – przeprasza cię, ale z uśmiechem na ustach i lubieżnym błyskiem w oku.

- Pozwoliłam ci na to – dopiero po chwili słyszysz pukanie do drzwi

 Nie masz ochoty wychodzić z ciepłych ramion ukochanego, ale pukanie jest coraz głośniejsze i jesteś zmuszona sprawdzić, kto zakłóca twój spokój i przyjemność, jaką czerpiesz z pobudki w ramionach twojego mężczyzny.

Zamierasz, robi ci się niedobrze i jesteś przerażona, gdy otwierając drzwi widzisz za nimi swoich rodziców. Sytuacja staje się jeszcze bardzie niezręczna, kiedy rozczochrany i nagi od pasa w górę Łukasz wychodzi z twojej sypialni.

- Kochanie, kto to? – Łukasz zastyga, gdy widzi twoją spanikowaną minę, a ty oblewasz się rumieńcem pod bardzo zdegustowanym spojrzeniem rodziców.

- Mamo, tato to jest Łukasz. Mój chłopak – na szczęście twój ukochany zdążył się już ubrać, ale atmosfera ciągle jest napięta. Twój ojciec z zaciętą miną uścisnął dłoń Łukasza obrzucając go pogardliwym spojrzeniem.

Cisza ze strony twoich najbliższych cię przytłacza, a smutny i zawiedziony głos zza twoich pleców wpędza cię w poczucie winy.

- Nie powiedziałaś o mnie rodzicom. Wstydzisz się mnie? – łzy stają ci w oczach, a serce chce wyskoczyć z piersi z żalu.

- Łukasz to nie tak. Ja nie chciałam przez telefon, bo widzisz, jacy są moi rodzice. Ja się ciebie nie wstydzę. Ja, ja, ja ciebie kocham – z wielkim trudem przeszło ci przez gardło to wyznanie. Pierwszy raz powiedziałaś to głośno i poczułaś niewyobrażalną ulgę. Stałaś ze spuszczoną głową czekając na jego reakcję. Gdy oplata cię ramionami i całuje w czubek głowy wypuszczasz powietrze z płuc i wiesz, że razem stawicie czoła twoim rodzicom.

- Aż takiego bodźca potrzebowałaś żeby mi to powiedzieć? Ja ciebie też kocham Anka, choć czasem mnie wkurzasz. Choć idziemy do jaskini lwa – Łukasz bierze tacę z herbatą w jedną rękę, a drugą ściska pocieszająco twoją dłoń.

Masz na imię Ania i wychodzisz spod skrzydeł rodziców. Dorosłość wzywa.

ŁUKASZ

Niespodziewane spotkanie z rodzicami Anki było niezbyt udane, ale po wielu tłumaczeniach i zapewnieniach o tym, że nie dybiesz na jej cnotę, choć to akurat nie prawda, bo dybiesz i to z każdym dniem coraz bardziej, jej ojciec spojrzał na ciebie nieco przychylniej. Rozumiesz, że martwią się o nią i starasz się, więc poprawić pierwsze wrażenie. Jedyna pozytywna sprawa, jaka wynikła z tej katastrofy, to wyznanie Anki, że cię kocha. Czekałeś na to dość długo, ale teraz siedząc w samochodzie z Anką i Anielką wiesz, że kolejne spotkanie z jej rodzicami nie będzie takie złe, choć na ich terenie.

Duży, ale bardzo skromny dom robi wrażenie bardzo rodzinnego. Jest głośno, gwarnie i wesoło. Dla ciebie to coś nowego, bo sam tak dużej rodziny nie posiadasz. Aniela czuje się jak u siebie bardzo szybko łapiąc wspólny język z najmłodszymi latoroślami Boskich. Dzieci szybko znikają na podwórku pozostawiając was znowu w nieco sztywnej atmosferze., Ale już nie tak wrogiej. Gdy Ania wychodzi sprawdzić, co robią dzieciaki zostajesz sam w ogniu pytań i zarzutów, z których wydaje ci się wychodzisz obronną ręką. 

- Mamo, tato dajcie spokój Łukaszowi. Ja wiem, że się o mnie martwicie, ale pozwólcie mi podejmować decyzje i ewentualnie popełniać błędy. Mieszkam sama od wielu lat i jakoś nic się nie stało, a teraz jestem naprawdę szczęśliwa. Kocham Łukasza i Anielę. Wiem, na co się piszę – podoba ci się jak Anka przechodzi metamorfozę i broni cię jak lwica. Wychodzi z niej prawdziwa kobieta, a zahukana panna odchodzi w niepamięć. Jesteś z siebie dumny, bo to dzięki tobie lub jak kto woli przez ciebie.

- Wiemy kochanie, ale martwimy się z ojcem o ciebie i chcemy żebyś pamiętała jak cię wychowaliśmy i jakie zasady ci wpoiliśmy – nie za bardzo interesują się twoją obecnością traktując cię teraz jak powietrze.

- Ja nie zapominam, kim jestem i skąd pochodzę, ale o swoim dalszym życiu decydować będę sama. Kocham was i zawsze będę pamiętać, co wam zawdzięczam – wstajesz i obejmujesz ją ramionami dając jej wsparcie.

- Nie jestem złym człowiekiem i nie zrobię niczego, czego Anka by nie chciała, do niczego jej nie zmuszę, ale mam zamiar ją po prostu kochać – włączasz się do tej rozmowy, bo nie lubisz, gdy ktoś mówi o tobie całkowicie cię ignorując. 

Na chwilę obecną jej rodzice ci odpuścili, ale muszą się wreszcie pogodzić, że ich córka rozpoczyna nowe życie i już ty się postarasz, żeby tak się stało.

Podoba ci się rodzinna wioska Anki. Spokój, cisza i zapach lasu otaczający cię ze wszystkich stron. Do tego ukochana kobieta przytulona do twojego boku. Żyć nie umierać. Od bardzo, bardzo dawna nie nawiedzały cię tego typu marzenia i pragnienia. Chcesz z nią założyć rodzinę, chcesz ją na własność, chcesz dać jej wszystko, o czym marzy i na koniec chcesz być dla niej właśnie tym marzeniem.

- Aniu, ale my nie będziemy mieć tylu dzieci prawda? – z przerażeniem obserwujesz harce Anieli i 4 najmłodszego rodzeństwa twojej kobiety.

- Zdecydowanie nie! Chcę je mieć, ale w nico mniejszej ilości – śmiejecie się oboje próbując zagonić towarzystwo na kolację.

Masz na imię Łukasz i zdajesz sobie sprawę, że do tej pory nie byłeś taki dorosły jak ci się wydawało.