Kiedy naprawdę zapragniesz miłości - będzie ona czekać na ciebie

ZDOBYTA I

ANIA

Nie zmrużyłaś oka prawie wcale, bo targające tobą emocje sprawiły, iż ta noc była jedną z trudniejszych w twoim życiu. Myjąc zęby przyglądasz się swojej zmęczonej twarzy w łazienkowym lustrze i stwierdzasz, że miłość jest przereklamowana i jeśli tak ma to dalej wyglądać, to ty wysiadasz z tego pociągu. Biorąc prysznic słyszysz podniesione głosy dochodzące z salonu, ale niespecjalnie cię to interesuje, bo dziewczyny lubiły czasem z rana narobić zamieszania kłócąc się o jakąś bzdurę. Gorąca woda sprawia, że się rozluźniasz na tyle, że masz odwagę stawić czoła Łukaszowi i sytuacji, w jakiej się znalazłaś. Na nagie ciało narzucasz długi, puchowy szlafrok zawiązujesz pasek na supeł, rozczesujesz włosy i już z większą chęcią do życia wkraczasz do swojej sypialni.

Zastygasz w bezruchu, gdy przekraczając próg swojego pokoju zauważasz pochyloną sylwetkę wysokiego mężczyzny siedzącego na skraju twojego łóżka. Jeszcze nigdy żaden mężczyzna nie miał okazji wejść do twojej sypialni nawet bez podtekstów erotycznych. Dłuższą chwilę przyglądasz się pogrążonemu w myślach Łukaszowi i ciężko ci sobie nie wyobrażać, że on mógłby być tutaj częstym gościem. Przeraża cię twój tok myślenia i to, że grzeszysz nawet, gdy tylko na niego patrzysz. W tych kilku magicznych dla ciebie momentach podejmujesz życiową decyzję i już wiesz, czego chcesz.  Mężczyzna twoich marzeń jest na wyciągnięcie ręki, ale nie jesteś w stanie wydusić z siebie słowa tylko mu się przyglądasz. Wygląda na zmęczonego, a gdy chowa twarz w dłoniach i kręci głową masz ochotę przytulić się do jego pleców. Chcesz żeby się uśmiechnął, żeby był szczęśliwy – szczęśliwy z tobą!

Cichutko podchodzisz do niego sunąc bosymi stopami po miękkim dywanie i kładziesz mu dłoń na ramieniu.

- Łukasz, co ty tu robisz? – wzdryga się lekko na dźwięk twojego głosu i gwałtownie wstaje wlepiając swoje zielone oczy w twoją twarz.

- Ania musimy porozmawiać. Ja już nie daję rady. Wiesz, ze coś się między nami dzieje, prawda? – kiwasz tylko głową, bo wielka gula w gardle nie pozwala ci niczego powiedzieć. Boisz się, że on ma ci do powiedzenia coś, co złamie ci serce i jeszcze bardziej podkopie twoją i tak już niewielką pewność siebie.

Łukasz przygląda ci się tak intensywnie, że krwisty rumieniec wypływa na twoje policzki i boleśnie zdajesz sobie sprawę, że stoisz przed nim właściwie naga.  Opatulasz się szlafrokiem zaciskając pasek tak mocno aż brakuje ci tchu.

- Ania podobasz mi się, nie mogę przestać o tobie myśleć. Po tym jak wczoraj uciekłaś o mało nie popełniłem największej głupoty w życiu.  Poszedłem do klubu, upiłem się pierwszy raz od bardzo dawna i mnie poniosło z dawną znajomą. Jedyny pożytek z tego taki, że zdałem sobie sprawę, że……..

Masz na imię Ania i boisz się! Boisz się, że będzie cię chciał i boisz się, że nie będzie cię chciał!

ŁUKASZ

-…,chcę tylko ciebie – to wyznanie było trudniejsze niż wszystko, co wcześniej w życiu robiłeś. Nie chcesz zaczynać czegokolwiek na kłamstwie i niedomówieniach. Chcesz żeby wiedziała o tobie wszystko mimo, że to może przysporzyć ci tylko kłopotów – nie jestem idealnym partnerem dla ciebie. Wiesz, że mam sporo za paznokciami, ale sprawiasz, że chcę być innym człowiekiem. Odpowiem na każde twoje pytanie, będę z tobą 100% szczery, ale chcę żebyś spróbowała mnie pokochać.

- Łukasz…. – położyłeś jej palec na ustach powstrzymując ją przed zbyt pochopną odpowiedzią.

- Ciiiii nic jeszcze nie mów. Jeśli przerwiesz moją przemowę, to nie zacznę jej drugi raz – ciężko był ci zebrać myśli mając ją na wyciągnięcie ręki. Wyglądała przepięknie i tak naturalnie bez makijażu z mokrymi włosami i zarumienionymi policzkami. Chciałbyś każdego dnia ją taką oglądać, przytulać, całować i kochać jak wariat. Jak na ponad 30 letniego faceta zachowujesz się nader niedorzecznie, ale zdajesz sobie sprawę, że masz do czynienia z delikatnym kwiatem.

- Nie mogę ci niczego obiecać, choć wiem, że tego potrzebujesz. Nigdy nie rzucam słów na wiatr, ale wbrew pozorom mogę dać ci białą suknię i przysięgę przed ołtarzem, bo w tej kwestii jestem wolnym człowiekiem. Nie mam ślubu kościelnego i nie zdradzałem żony. Jeśli zechcesz poznać przyczyny naszego rozstania, to ci kiedyś opowiem – dziewczyna milczała wpatrując się w ciebie z szeroko otwartymi oczyma. Nie mogłeś nic wyczytać z jej twarzy, bo zawsze w twojej obecności wyglądała na spłoszoną i zawstydzoną.

- Wiem, że masz twarde zasady i przyrzekałaś wytrwać w czystości do ślubu i mogę ci obiecać, że niczego na tobie nie będę wymuszał. Nie dam ci gwarancji, że pomogę ci wytrwać, wręcz przeciwnie będę wodził cię na pokuszenie, będę cię dotykał i całował, ale nie zrobię niczego wbrew tobie. Ania po prostu daj nam szansę, jeśli tylko coś do mnie czujesz. – bierzesz głęboki oddech na zakończenie swojego monologu i z nadzieją w sercu łapiesz ją za rękę.

Te kilka minut jej milczenia dłużyły ci się niemiłosiernie. Cisza cię zabijała i miałeś coraz mniej nadziei i czułeś się jak głupiec otwierając przed nią swoje serce. Gdy wyrywa dłoń z twojej ręki spuszczasz głowę i masz ochotę uciec z tego mieszkania jak najdalej. Zaskakuje cię jednak to, co dzieje się chwilę później. Anka ze łzami w oczach rzuca ci się niespodziewanie na szyję z taką energię, że na chwilę tracisz równowagę. Obejmujesz ją nieśmiało i chowasz twarz w jej lekko już przeschnięte włosy. Czujesz jakbyś trzymał w ramionach największy skarb w ciele ukochanej kobiety. Jej miękkie, jędrne ciało pasuje do twojego idealnie i jesteś pewny, że zrobisz wszystko żeby należała do ciebie duszą i ciałem. 

- To chyba znaczy, że się zgadzasz? – szepczesz jej do ucha delikatnie muskając ustami jej policzek i szyję.

- Tak, ale jestem odrobinę zagubiona – gdy patrzysz na jej zarumienioną twarz to masz ochotę wpić się w jej usta i nie wypuszczać z ramion do rana.

- Nie martw się, ja też – śmiejecie się oboje ciągle obejmując się szczelnie. Jest ci dobrze, gdy ufnie opiera głowę o twoją klatkę piersiową – na początek zapraszam cię na prawdziwą randkę. Przyjdę po ciebie o 18, a teraz muszę iść na trening.

Niechętnie odsuwasz się od jej gorącego ciała, ale niezwykle szczęśliwy wychodzisz z jej mieszkania i jak na skrzydłach pędzisz na siłownię.

Masz na imię Łukasz i jesteś najszczęśliwszym człowiekiem na świecie!

Ta historyjka w zamiarze miała być infantylna, romansowa i taka właśnie jak to wyżej. Nie potrafię pisać o szczęściu więc chcę to jak najszybciej zakończyć, żeby skupić się jedynie na pisaniu jedno-partów o seksie i tragediach. Tam chyba lepiej się czuję:)