Kiedy człowiek się zakochuje, jego życie nieodwracal-nie się zmienia i choćby nie wiedzieć jak się próbowało, to uczucie nigdy nie zniknie.

NIEZDOBYTA V

ANIA

Twój niedzielny poranek nie należał do najbardziej udanych. Wspomnienie wczorajszej nocy nie dało ci spać, a z nerwowej drzemki wyrywały cię koszmary. Właśnie zdałaś sobie sprawę, że mogłaś właśnie opłakiwać utraconą cnotę i to w sposób, jakiego nie brałaś pod uwagę. Jakby nie interwencja twojego sąsiada mogło być z tobą krucho. Dopadają cię też wyrzuty sumienia, że nie potrafiłaś nawet mu podziękować tylko zostawiłaś go bez słowa przed drzwiami. Widzisz przed blokiem jego samochód, więc pewnie jest w mieszkaniu. Postanawiasz podziękować mu w jedyny sposób, jaki wydaje ci się słuszny i znany. Pieczesz najlepsze ciasto, smak twojego dzieciństwa i matczynej miłości, które kojarzy ci się zawsze i wszędzie z wdzięcznością i dobrocią. Nie wiesz czy Łukasz zechce w ogóle ci otworzyć i z tobą porozmawiać. Może ma gości, zwykle niedziele spędzał w towarzystwie kobiet. Masz jednak pewność, że wczoraj z imprezy wrócił z tobą i był trzeźwy, więc jest nadzieja, że nie powita cię bez majtek. Troszkę się denerwujesz, bo boisz się, że może mieć ci za złe przerwanie imprezy z kolegami. Zyta i Ziuta od dwóch godzin przepraszają cię i zaklinają się na wszystkie świętości, że jakby wiedziały, co się stanie to nigdy by ciebie samej nie zostawiły. Nie winisz ich za to, co się stało, bo nie mogły tego przewidzieć, ale ich nadmierna gadatliwość w tej chwili podnosi ci ciśnienie. 

- Dajcie mi chwilę spokoju, troszkę przestrzeni! Ja nie czuję urazy, nie potrafię. Poza tym nic się nie stało! – podnosisz głos i zamykasz się w łazience żeby przygotować się do wyjścia. Cieszysz się, że jest zimno, bo wielki siniec spowodowany przez dyskotekowego napastnika możesz zakryć długim rękawem. Przyglądasz się swojemu nadgarstkowi i z łzami w oczach dziękujesz Bogu, że postawił na twojej drodze w tamtej chwili właśnie Łukasza. Może i wedle twojej hierarchii wartości był jednym z ostatnich mężczyzn, z którym chciałabyś się zadawać i nie posądzałaś go o ludzkie odruchy wobec kobiet. Pozory jednak mylą i dostałaś nauczkę, że nie wolno ludzi oceniać po pierwszym złym wrażeniu. Cieszysz się ze swojej pomyłki i masz zamiar za to przeprosić sąsiada. 

Nieśmiało pukasz do drzwi mieszkania naprzeciwko i czekasz trzęsąc się jak osika na jakikolwiek odzew. Zdziwiona słyszysz zza drewnianej przeszkody wesoły śmiech dziecka i krzyk mężczyzny. Drzwi otwierają się gwałtownie, ty widzisz szeroko uśmiechniętą dziewczynkę bez górnej jedynki i blond włosami. Zaraz za nią pojawił się twój wybawca łapiąc ją wpół i podnosząc do góry.

- Córeczko ile razy ci powtarzałem, że nie wolno otwierać drzwi bez mojej zgody? Nigdy mnie nie słuchasz – Łukasz niby ją strofował, ale jednocześnie uśmiechał się i patrzył na nią z ojcowską miłością.

Dopiero po chwili popatrzył na ciebie i aż otworzył usta ze zdziwienia.

- Ania?

- Ja tylko przyniosłam ciasto. Chciałam ci się jakoś odwdzięczyć – wręczasz mu paczuszkę i chcesz czmychnąć do siebie, ale on cię zatrzymuje.

- Wejdź, zjemy je w trójkę. Poznasz moją córkę – jesteś całkowicie zagubiona, bo nie spodziewałaś się, że on ma dziecko i nie wiesz jak się zachować.

Masz na imię Ania i jesteś zaskoczona

ŁUKASZ

Dziwi cię widok, jaki zastajesz za drzwiami. Anka stała zdenerwowana i wystraszona trzymając w ręku prostokątne pudełko okryte ściereczką. Gdy zaprosiłeś ją do środka zachowywała się jak zahukana pensjonarka. Sam byłeś w jej obecności niezwykle spięty szczególnie, gdy dziękowała ci za pomoc ze łzami w oczach. Nie mogłeś rozgryźć tej dziewczyny. Była niezwykła, emanowała od niej jednocześnie wielka siła i niewinność. Nie pasowała do twojego świata. Jesteś wręcz pewien, że nie pasuje w ogóle do świata. Coraz częściej łapiesz się na tym, że myślisz o niej jak o kobiecie. Fascynuje cię i sam sobie się dziwisz, że nie ma to podłoża fizycznego. Owszem chciałbyś ją zobaczyć nagą, bo te okropne bluzy oversize, jakie nosi oszukują rzeczywistość. Gdy ją wczoraj obejmowałeś czułeś jej jędrne i krągłe ciało tuż obok swojego. Chciałbyś ją całować, dotykać i pieścić, ale chciałbyś też ją poznać. Chcesz wiedzieć, kim jest, skąd pochodzi, co lubi i dlaczego jest taka niedostępna. Przyglądasz się z zachwytem jak szybko złapała kontakt z twoją córką, jak śmieją się i rozmawiają siedząc na dywanie i objadając się pysznym ciastem. Anielka jest zachwycona nową znajomą, co pokazuje wesołą paplaniną i głośnym śmiechem. 

- Tatusiu, tatusiu Ania obiecała, że kiedyś nauczy mnie piec takie ciasto, tak jak ją nauczyła jej mama – mała jest nakręcona, a ty zauważasz, że Anka mimo swojej bezpretensjonalności i naturalności jest piękną dziewczyną. Odbiega może od uznanego kanonu piękna z toną pudru na twarzy, ale jej szeroki uśmiech i okruszki wokół ust przyprawiają cię o szybsze bicie serca.

Dopiero głos twojej córki sprawia, że tracisz oddech, a poziom zażenowania sięga zenitu.

- Aniu podoba ci się mój tata? – twoja sąsiadka wygląda jak ryba wyrzucona na brzeg z trudem łapiąc oddech. Aniela wcale się tym nie deprymuje kontynuując swój wywód, – bo moja wychowawczyni mówiła, że mój tatuś to niezła dupcia jest i marnuje się bez kobiety. Podsłuchałam wczoraj jak mnie odbierał ze szkoły. Może ożeniłabyś się z nim i byłabyś moją ciocią tak jak wujek Jasiek nowy mąż mamy.

- Anielko! Coś ty wymyśliła na litość boską. Mówiłem ci już żebyś nie szukała mi żony – boisz się spojrzeć na swojego gościa, bo od kilku chwil Anka nawet nie drgnęła. Jej policzki płonęły żywym ogniem, a sama próbowała to ukryć zakrywając się włosami.

Masz na imię Łukasz i jesteś zafascynowany.

Wiem jak ma na imię córka Łukasza, więc zmiana tutaj jest celowa:)